„DIAMENTY” (Diamanti), Włochy 2024

Premiera kinowa: 22 sierpnia 2025

Wybitny reżyser tworzy swój kolejny film, być może swoje opus magnum, być może to jego łabędzi śpiew. Do udziału w obrazie zaprasza wszystkie swoje ulubione aktorki – piękne, uzdolnione Włoszki – swoje muzy. W zarysie przedstawia zamysł planowanego dzieła…

Film to przede wszystkim historia dwóch sióstr – projektantek mody, wybitnych twórczyń kostiumów filmowych, które zakładają rodzinną firmę współpracującą z najlepszymi filmowcami. Nieco bezwzględna i chłodna Alberta (Luisa Ranieri) nie może się pogodzić z nieudanym życiem osobistym, zaś bardziej wrażliwa i subtelna Gabriella (Jasmine Trinca) żyje w cieniu rodzinnej tragedii. Obok sióstr poznajemy współpracujące z nimi krawcowe – niesamowite, kreatywne, kolorowe ptaki, które przedstawiają swoje życie domowe: jedna jest zmuszona żyć z mężem przemocowcem, inna boryka się z depresją nastoletniego syna, jeszcze inna ukrywa przed światem swój związek o wiele młodszym mężczyzną, a kolejna musi przychodzić do pracy z małym synkiem. Przedstawiane kobiety to silne charaktery, niezłomne, twarde postaci, świadome swoich celów i możliwości, niezwykłe postaci drugiego planu.

„Diamenty” to przede wszystkim hołd oddany kobietom – w filmie mężczyźni są tylko tłem, drugoplanowymi bohaterami, którzy nie wnoszą wiele do rozwoju fabuły. To kobiety rządzą planem, podejmują najważniejsze decyzje, ewidentnie wpływają na to, co się dzieje na ekranie. Ale to także niezwykła apoteoza kina, a właściwie postaci, których nie widzimy w filmie, które pracują ciężko „behind the scenes”, ale w dużej mierze formują ostateczny kształt dzieła – kostiumolodzy, scenografowie, technicy, krawcowe. To dzięki nim aktorzy prezentują się w scenach tak wyjątkowo, często majestatycznie, to oni nadają każdemu dziełu koloryt i życie. Sam reżyser „Diamentów” – Ferzan Ozpetek nieco bałwochwalczo oddaje cześć najważniejszym osobom kreującym kino – reżyserom. To on stoi za kamerą, to on jest pomysłodawcą dzieła, to on kreuje kinematograficzną rzeczywistość. Osobę reżysera możemy dostrzec w osobie Simone, synka jednej ze szwaczek, który w ukryciu podpatruje, co dzieje się w szwalni i jak ciężko nad filmem pracują wszyscy zatrudnieni przy realizacji. Tak jak Ozpetek, dziecko ma tureckie korzenie.

Film jest niezwykle barwny i przedstawia wiele silnych kobiecych charakterów. Czuć w tym nieco wpływy Almodovara, choć obawiam się, że hiszpański reżyser zrobiłby z „Diamentów” prawdziwy brylant.

Co zatem zawodzi? Film jest naprawdę piękny i wzruszający, fantastyczną rolę młodej aktorki gra nasza Kasia Smutniak, scenariusz jest spójny, zaskakujący i porywający, ale w obrazie nieco przeszkadza ckliwość i cukierkowość niektórych historii, a może się po prostu czepiam? Przeszkadza też nieco bałwochwalczy stosunek reżysera do siebie, bo „Diamenty” to swoisty hołd oddany reżyserowi przez siebie samego.

Mimo wszystko, gorąco polecam film, bo to po prostu kawałek dobrego kina i choć Michał Oleszczyk napisał o filmie: „Gdyby zrobił to Almodovar, byłby majstersztyk. Ozpetek lepiej umie w aurę magla, niż ekskluzywnej szwalni”, mnie się film po prostu bardzo podobał. Włoska energia, piękne kobiety, poruszające historie. Zobaczcie sami!

Moja ocena: 9/10