„TITANE” (Titane), Francja 2021

Polska premiera: 14 stycznia 2022  

W styczniu na ekrany kin trafił najgłośniejszy francuski film roku i jeden z najważniejszych europejskich tytułów 2021 – „Titane” w reżyserii Julii Ducournau, zdobywca Złotej Palmy na festiwalu filmowym w Cannes. To film trudny, wymagający, ale na swój sposób intrygujący i pouczający.

Główna bohaterka filmu - Alexia (niesamowita Agathe Rousselle, aż nie sposób uwierzyć, że to jej filmowy debiut) jako dziecko pośrednio doprowadza do poważnego wypadku samochodowego, którego skutkiem jest wszczepienie jej do czaszki tytanowej płytki. Jako dorosła osoba doświadcza ogromnej, wręcz erotycznej fascynacji samochodami. Sama pracuje jako hostessa w ekskluzywnym klubie dla panów, gdzie piękne kobiety tańczą na tle drogich samochodów. Alexia zyskuje sobie grono wielbicieli, których bezwzględnie… morduje. W swojej nienawiści do ludzi zaczyna przekraczać wszelkie granice. Kiedy w mieście pojawia się list gończy za bohaterką, dziewczyna decyduje się zmienić tożsamość i wcielić się w rolę poszukiwanego od lat chłopca, którego ojciec przygarnia ją do domu.

„Titane” to film niezwykły i niepowtarzalny, chwilami odrażający i pełen okrucieństwa, chwilami wzruszający i poruszający. Nie jestem pewien, czy moja interpretacja zmierza we właściwym kierunku, ale moim zdaniem „Titane” to film o samotności. Główna bohaterka jest osobą niezwykle samotną. Już sama scena wypadku, inicjująca film, pokazuje ojca, który nie rozmawia z dzieckiem, nie analizuje zachowania dziewczynki, co doprowadza do tragedii. Sceny w domu rodzinnym dorosłej już Alexii pokazują, że mieszka tam trójka obcych sobie osób, które nawet ze sobą nie rozmawiają. Alexia najpierw odnajduje bliskość i ciepło w swojej fascynacji motoryzacją, a potem u boku obcego mężczyzny, który uznaje ją za swojego syna, choć jest w pełni świadomy, że Alexia nie jest jego zaginionym dzieckiem. To kolejny samotny bohater obrazu.

Jak interpretować zaskakujące zakończenie filmu? Czego symbolem w filmie jest tytułowy tytan? Tego już zdradzić nie mogę, bo poziom wyjawienia treści filmu byłby zbyt wysoki. Mimo kontrowersyjności obrazu i wielu odrażających scen  polecam ten film – dla wyjątkowej roli Agathe Rousselle, ciekawych zdjęć, perfekcyjnej realizacji, złożonej problematyki i refleksji, którą budzi.

Moja ocena: 6/10