„Zdrajca” (Il Traditore), Włochy 2019

Polska premiera: 3 lipca 2020

Moja ulubiona firma dystrybucyjna Gutek Film w bardzo udanym stylu powraca na rynek po przerwie spowodowanej pandemią znakomitą włoską produkcją „Zdrajca” w reżyserii Marca Bellochio.

Lata 80-te. Sycylia. Palermo. Temat może być tylko jeden – cosa nostra – „nasza rzecz, nasza sprawa”.  Oparty na zeznaniach członka mafii, Tomassa Buscetty, znanego jako Don Massimo, scenariusz z detalami odtwarza historię wojny o prymat w mafii między zwaśnionymi rodami Gambino i Corleone.

Kiedy do władzy dochodzi okrutny Salvatore Riina z klanu Corleone, a Tomasso Buscetta (znakomity Pierfrancesco Favino) zostaje aresztowany, na wieść o mafijnych porachunkach, zabiciu jego dwóch synów i bezwzględności mafijnych przestępców wobec dzieci, kobiet i seniorów, zaczyna sypać. Czyni to rzekomo w imię interesu cosa nostry – pogwałcone zostały jej odwieczne wartości i tradycje i ktoś musi za to odpowiedzieć.

Film jest bardzo długi (2h 32 min.), dużą część stanowią sceny z procesu mafiosów, ale nawet na chwilę nie traci swojego tempa i napięcia. Błyskotliwe dialogi, interesująca problematyka, sceny ukazujące okrucieństwo mafijnych zabójców, znakomite role drugoplanowe czynią z obrazu osiemdziesięciojednoletniego Bellochio prawdziwy majstersztyk. Nic dziwnego, że Włosi zdecydowali, że właśnie „Zdrajca” będzie reprezentował  ich kraj jako film międzynarodowy podczas ubiegłorocznej edycji Oscarów (dużo lepszy wybór, niż też niezły „Dogman” z poprzedniego roku) i aż dziw bierze, że film pozostał bez choćby nominacji Akademii.

To znakomite dzieło dla wielbicieli i znawców mocnego, ostrego, brutalnego kina. Jeśli procesy mafijnych bossów nie były do końca projekcją scenarzystów i reżysera, a w miarę wiernym odzwierciedleniem ówczesnych realiów, włoscy sędziowie i prokuratorzy mieli ciężki orzech do zgryzienia. Zachęcam do obejrzenia – naprawdę perełka w potoku nieudanych ogórkowo-pandemicznych propozycji tego sezonu.

Moja ocena: 8/10